Ümmet bilinci, sloganlarla değil; zalime karşı duruşla, mazlumun yanında saf tutmakla olur. Peki, bugün kim kiminle yürüyor?

Yazıma bir teşekkürle başlamak istiyorum.
Dünkü Milli Gazete’de köşesinde şahsıma dair nezaket dolu ifadelerine yer veren, fikirleriyle yıllardır Milli Görüş’ün izzetli çizgisini savunan muhterem büyüğüm Ekrem Şama Beyefendi’ye en kalbî şükranlarımı sunuyorum. Kalemini her zaman hakikatin hizmetine veren bu kıymetli insanın sözleri bizlere hem güç hem de sorumluluk yüklemektedir.

Gündem o kadar yoğun ve sarsıcı ki, Türkiye’de insan hangi birini yazacağını şaşırıyor. Bugün aslında 15 Temmuz’la ilgili bir yazı kaleme almayı düşünüyordum. Ancak, ümmetçilik söylemleri üzerinden yürütülen tartışmaların derinliği ve etkisi nedeniyle, bu yazıyı ümmet bilinci üzerine yazdım.

Söz değil, duruş belirler

Cumhurbaşkanı Erdoğan geçtiğimiz günlerde CHP Genel Başkanı Özgür Özel’e hitaben yaptığı açıklamada, “Bunlar ümmet bilinci nedir bilmezler. Efendimizin buyurduğu üzere ‘bir duvarın tuğlaları gibi’ kenetlenmemizin neresi yanlış be gafiller?” ifadelerini kullandı.

Bu açıklamanın, Filistin’de yaşanan mezalim devam ederken ve ümmetin dört bir yanı kan ve gözyaşı içindeyken yapılması; ister istemez şu soruyu beraberinde getiriyor:
Hangi ümmet? Kimin ümmeti? Kiminle ve nasıl kenetleniyoruz?

Elbette ümmet bilinci, bu çağın en büyük ihtiyacıdır. Ancak unutulmamalıdır ki, ümmet bilinci bir söylem değil, her şart altında gösterilecek bir duruşun adıdır.

“Ümmetçilik” adıyla inşa edilen ittifaklar

O dönem Başbakan olan Erdoğan’ın 5 Şubat 2004 tarihinde Harvard Kennedy School’da yaptığı konuşmaya dikkatle bakarsak, bugün “ümmetçilik” adıyla sürdürülen sözde birçok politikanın altyapısını çok daha net görebiliriz.
Çünkü o gün söylenenler, bugünkü gelişmelerin altyapısını oluşturmuş; ümmet kavramı ise birçok çıkar ittifakının........

© Milli Gazete