Bu ülke çeyrek asır boyunca aynı iktidarın elindeydi. 25 yıl boyunca iktidarda kalanlar, ne ekonomiyi düzeltebildi, ne adaleti sağlayabildi, ne eğitimi iyileştirebildi. Gençlere umut, emeklilere huzur veremediler. Millet her geçen yıl biraz daha yoksullaştı, biraz daha yalnızlaştı. Ama onlar hep aynı şeyi yaptı: Sorumluluğu başkalarına attı, suçu gizledi, algıyı yönetti.

Çünkü yönetemediler, sadece oyaladılar.

Televizyon ekranlarını tek tek kontrol altına aldılar. Gerçeğin yerini kendi yazdıkları senaryolar aldı. Halkın bir kısmı, göz göre göre yaşadığı yoksulluğa rağmen ekranlardan anlatılan yalanlara inandırıldı. Eleştiren herkes ya dış güçlerin maşası, ya da terör örgütü yandaşı ilan edildi. En ufak bir itiraz, en küçük bir farklı görüş bile hedefe kondu.

Oysa bir zamanlar, yine aynı Cumhurbaşkanı “dış güç diye bir şey yoktur” dememiş miydi?

Çeyrek asırlık bu sistem, dört temel zaaf üzerinden ayakta tutuldu:

1. Cehalet: Okuyanı değil, itaat edeni makbul gördüler. Sorgulayan değil, onaylayan vatandaş tercih........

© Milli Gazete