Mustafa Kemâl, Kâzım Karabekir’in 5 Mayıs 1933 târihli Milliyet’te neşredilen ilk mektubuna, aynı gazetede ertesi gün “Millîci” nâmımüsteârıyle cevâb verirken, Şarkılı İbret isminde bir müsâmere neşrettiği için onunla alay etmiş, onu, bu gibi eserler yerine, İstiklâl Harbi hakkında bildiklerini anlatan eserler têlîf etmiye dâvet etmişti

“Takdîse lâyık olan, ancak cem’iyet-i beşeriyenin reîsi olan kimsedir!” (2. Fasl’ın “Kendine Bakışı” başlıklı 1. Alt Fasl’ında, bu mülâkat hakkında mufassal îzâhatta bulunmuştuk. Mülâkat, Viyana’da münteşir Neue Freie Presse gazetesinin 9 Mart 1930 târihli nüshasının 1, 2 ve 4. sayfalarında neşredilmiştir.)

Şimdi, “Ebedî Mustafa Kemâl”den bahsederken kasdettiği budur:

“O Mustafa Kemal, yani sizler, bu akşam etrafımda olanlar, memleketin her köşesinde çalışan köylüler, uyanık, münevver, vatanperver, milliyetperver vatandaşlar… İşte ben onların hayalini tespit ediyorum; onların hayalini tahakkuk ettirmeğe çalıştım. O Mustafa Kemal ölmez. O, Türk Milletinin ihtiyacları ile beraber, gitgide uyanan şuuru ile beraber, tekâmül ede ede ebedî olarak yaşayacaktır. Bizde cumhuriyeti yapan, inkılâbı yaratan, O ‘Biz’ diye ifade edebileceğim Mustafa Kemaldir.”

Demek ki Mustafa Kemâl, Kemalistlerden meydana gelen cem’iyetin (ki onun belkemiği Sabataîler ile Masonlardır) reîsi ve onun emellerinin, hayâllerinin müşahhas, şahıslaşmış hâlidir. (Elbette Müslümanlar bu cem’iyete dâhil değildir.) Bu cem’iyet yaşadıkça, onun rûhu mesâbesinde olan Mustafa Kemâl de yaşar. Mustafa Kemâl, bu cem’iyetle aynîleşmiştir. Cem’iyet, bundan sonrasında dahi, onun gösterdiği istikâmette tekâmül edecek, ölümsüz Mustafa Kemâl ona dâimâ rehber olacaktır. Bu bakımdan, takdîse, taabbüde lâyık olan da bu “ebedî Mustafa Kemâl”dir…

İşte kendini böyle bâtıl bir telak̆k̆îyle ilâhlaştıran Mustafa Kemâl’in “tevâzuundan” dem vuruyorlar! Kimler? O devrin Kemâlperest kalemşörleri, Kemâlperest matbûâtı, Kemâlperest Devlet ricâli!

Mustafa Kemâl, “Yetîm Babası” Kâzım Karabekir’in çocuk kitabını istihfâf ediyor

Mustafa Kemâl, Kâzım Karabekir’in 5 Mayıs 1933 târihli Milliyet’te neşredilen ilk mektubuna, aynı gazetede ertesi gün “Millîci” nâmımüsteârıyle cevâb verirken, Şarkılı İbret isminde bir müsâmere neşrettiği için onunla alay etmiş, onu, bu gibi eserler yerine, İstiklâl Harbi hakkında bildiklerini anlatan eserler têlîf etmiye dâvet etmişti:

“İnkılâp ve mücadele tarihine âit hâtıraların şimdiye kadar tespit edilmemesi, paşanın buyurduğu gibi, bir suçtur, hattâ millî bir günahtır. Fakat mes’uliyetin büyüğünü yazıcılara vermekte, ne dereceye kadar adalet var, bilemeyiz. Millî mücadelenin içinde yaşamış, bu mücadelede büyük roller almış olan Karabekir Paşanın, hiç olmazsa bizzat içinde yaşadığı kısımlarını yazmasına şimdiye kadar kim mâni oldu? Her halde muhterem paşa; neşrettikleri ‘Şarkılı ibret’ eseri yerine İstiklâl harbinin bir kaç safhasını vatan çocuklarına öğretecek başka bir eser hediye etselerdi; tarih ve hakikat namına daha büyük bir hizmet görmüş, efkârı umumiyenin kendi haklarında, millî mücadeledeki hizmet ve tesirleri hakkında kafalarda yaşattığı müphem hükümlere kendi eller ile, kendi yazılar ile hakikî istikametlerini........

© Milat