Bir hikâyesi olmalı şehrin derler ya. Kuru kuruya taşı kayayı seyretmeye gelmez insan. Gelirse de bir yere kadar. Doğal güzelliği yanında onu çeken başka şeyler de olmalı. Nemrut sözcüğünün altını dolduran şey, Kral Antiochos'un eşi İsas ve kızı Antiokhis'in hikayeleridir aslında. Perilerin dans ettiği kayalar derseniz, bir taş kütlesini kaba şeklinden uzaklaştırıp sihirli bir alana dönüştürürsünüz coğrafyayı.

Tac Mahal’e, Sistin Kilisesi’ne, Eyfel Kulesi’ne, Çin Seddi’ne; bir yapı, bir bina olarak bakarsanız sadece malzeme görüsünüz. Onları cezbeden öyküleridir.

Yıl 2004’ün ilkbaharı, düştü yolumuz seyyah misali, taşın ve mermerin nakış gibi işlendiği kalelerin gökyüzüne vakarla baktığı ülkeye, Hindistan’a.

Tac Mahal, Hindistan'ın Agra şehrinde yer alan bu muazzam yapı, hem sevdanın hem de mühendisliğin izlerini taşır. 17. yüzyılda inşa edilmeye başlanan bu anıt, sadece mimarisiyle değil, aynı zamanda ardında yatan hikâyeyle de dikkat çeker. Tac Mahal, Hint – İslam mimarisinin en önemli örneklerinden biri olmasının yanı sıra, aşkın ve sadakatin simgesi olarak da kabul edilmektedir.

Dünyanın yedi harikasından biri olarak kabul edilen bu zarif anıt; simetrisi, yapısal güzelliği, karmaşık kaligrafisi, kakmalı değerli taşları ve muhteşem bahçesiyle ziyaretçileri hayrete düşürüyor.

Tac Mahal, sadece bir eşe adanmış bir anıttan daha fazlasıydı: Cihan Şah’ın ölen ruh eşine olan kalıcı........

© Milat