Ortadoğu’nun güvenlik merkezli jeopolitiğinde kendisine ayrıcalıklı bir konum atfeden İsrail, son yıllarda yürüttüğü ardışık askerî hamlelere rağmen tarihsel meşruiyetini pekiştirmek yerine hem içte hem de dışta giderek derinleşen çok katmanlı bir kriz sarmalına sürüklenmektedir. Bu kriz sadece askeri değil; siyasal, toplumsal, ekonomik ve ideolojik düzlemlerde de belirginleşen bir çözülme hâline dönüşmüştür.

İsrail’in görünürdeki askerî zaferleri, gerçekte sürdürülemez bir stratejinin dışsal tezahürleridir. Bu bağlamda düşünür Mücahit Yılmaz’ın ortaya koyduğu “Muhammed Ali” analojisi, bu süreçteki derin çelişkiyi çarpıcı biçimde ifşa eder. Yılmaz’a göre, bir müsabakasında Ali’nin darbe yediği sanılırken, aslında o sadece rakibini tüketmekte ve doğru anı beklemektedir. Nitekim yorulan rakibine birkaç hamleyle üstünlük sağlar. Bu analoji, güç olgusunun sadece görünür saldırganlıkla değil, stratejik sabır ve zaman yönetimiyle de ilişkili olduğunu gösterir. Bugün........

© Milat