Gönülde bir yara…Yâr, gönle uzak düşmüş. Teselli olacak hatıraya tutunmak başka bir yara. Evveli yok, an ise boşlukta.

Hatıralar, ellerimizde canlanan çiçeklerdir. Geçmiş ve geleceği buluşturan ve görünmez köprüler kuran hatıralara sarılı ruhumuz şimdi yorgun.

Gün olur, ruhumuz buluşur umulmadık bir anda. Gizli bir kalem nice derin hatıralar bırakır ömür defterinde. Gün olur, zaman tüm perdelerini kaldırır; gün olur, güneş perde ardından gülümser. Gün olur, ne ışık ne ısı olur.

Toprak kıvamını bulur, tohumla buluşur. Bir, bin olur; umut belirir ve tutunuruz hayata. Bir dua kalbimizde şifa olur. İçimiz engin bir ovaya dönüşür.

Dün; geçmiştir, değişmez, silinmez, düzeltilmez ve düne gidilmez. Dünden umut devşirilmez, dün uçup giden kuşlar gibi. Bir daha dönülmez.

Şimdi zaman oldukça geçti, yeni bir sayfa açıyoruz. Kalemin mürekkebi dolu. Bunu nasıl bitirmeli, nasıl devam etmeli? Korkulara kapılıp durduğumuz yerlerde bilincimiz elimizden kayıp gidiyor. Yazmak, çizmek zor. Yazılanı silmek mümkün değil. Sığmıyor ki elimizdeki kaba. Taşıyor, dökülüp saçılıyor........

© Milat