Aklımda iki yazı vardı. Biri, ironik bir dille, ülkemizde dönüşemeyen kasabalılığın bastırılmış görünümü olarak gördüğüm, seküler kesimin de geleneği olmayan bölümü için düşündüğüm “Yerli ve Milli Teşhircilik”; diğeri ise mahalledeki tepkisel dönüşüme dair “Selamünaleykümden Merhabaya Evrim” başlıklı bir yazıydı.

Editörümüz sevgili Gamze’ye bu fikirleri açtığımda, ilk yazının yanlış anlaşılabileceğini, ikinci yazının ise zaten benim rutinime girdiğini, o yüzden dikkat çekmeyeceğini söyledi. Benden beklenenin, Gelecek Partisi’ndeki istifalar üzerine bir yazı olduğunu belirtti. Düşündüm ve hak verdim. Hakikat pek sevilmez. Dokuz köyden kovulmasam da yedi-sekiziyle aram zaten ekşi. En iyisi dokuzuncusuyla da arayı bozmadan, Ahmet Hoca’nın entelektüel hoşgörü sınırları içinde kalmaya çalışarak, bu istifalar üzerinden derin okumaya açık bir yazı kaleme alayım dedim.

2023 seçim yenilgisi, Altılı Masa’nın toplumu ikna edemediğini gösterdi. Bunun sonucu olarak, Saadet Partisi dışındaki Gelecek, Demokrat ve DEVA Partisi’nde istifalar yaşandı. Saadet Partisi’nde dikkat çeken bir istifa olmazken, Gelecek ve DEVA’dan altışar vekilin ayrılması ilgi çekti.

Dikkat çeken bir başka nokta da CHP seçmeninin ödünç oylarıyla seçilen vekillerin farklı yönelimleriydi. Gelecek Partisi’nden ayrılanlar doğrudan AK Parti’ye geçerken, DEVA’dan ayrılanlar genellikle muhalif bağımsız ya da CHP’yi tercih etti. Belki de bu nedenle DEVA ayrılanları, CHP seçmeninin bedduasına muhatap olmamakta.

Bu tablo bile her iki partinin yapısı hakkında fikir veriyor. Eğer bu partiler gerçekten ideolojik boşluğu dolduran, güçlü misyon partileri olsaydı, vekiller seçim yenilgisine rağmen rüyalarını terk etmeyebilirlerdi.

Gelecek ve DEVA’nın bazı farklılıkları olsa da, AK Parti’den kopuş gerekçelerinde benzerlikler bulunuyor. Bu benzerlik, Anadolu’da seçmenin iki partiyi hâlâ birbirine karıştırmasına........

© Medyascope