CHP’ye kayyum atanması olasılığı, hukuksal bir sürecin ötesinde; siyasal meşruiyetin sınırlarını, partilerin kurumsal özerkliğini ve muhalefetin yapısal kırılganlığını görünür kılan kritik bir eşiği işaret eder. Bu eşik, iktidarın salt rakiplerini baskılamakla kalmadığını, aynı zamanda muhalefeti kendi içinden çözen, yönetsel bir tahakküm teknolojisine dönüştüğünü de gösterir…

Kayyum uygulamaları, başlangıçta yerel yönetimlerle sınırlıydı; ancak zamanla siyasal partilerin iç organizasyonuna, kongre işleyişine ve temsil mekanizmalarına dolaylı biçimde etki eden bir müdahale biçimine evrilmiştir. Bu pratik biçimi, biçimsel olarak yargı süreçleriyle ilerlese de, bu tür uygulamaların siyasal alan üzerindeki etkileri, hukuksal sınırların ötesinde tartışmalara zemin hazırlamıştır.

Ancak meselenin asıl trajik yanı, bu dışsal müdahalenin içeride yarattığı boşluklar, krizler, hizip savaşları ve meşruiyet kayıplarının mümkün hâle gelmesidir. CHP’nin bugünkü krizi, sadece mevcut iktidarın otoriter pratikleri arasında doğrudan yer aldığı söylenemez; aynı zamanda partinin yıllar içinde kendi iç demokratik reflekslerini tüketmiş olduğunun da semptomudur.

Kayyum pratiği, ilk aşamada yerel yönetimlere dönük olarak, güvenlik odaklı bir söylemin gölgesinde devreye sokuldu ve zamanla bu uygulama, siyasal meşruiyet tartışmalarının sınırlarında işleyen bir siyasi pratik modeline dönüştü. Ancak bu mekanizma artık partiler arası rekabeti yeniden biçimlendiren bir vesayet aygıtına........

© Medyascope