Abdullah Öcalan’ın 27 Şubat 2025 tarihli “Barış ve Demokratik Toplum Çağrısı” başlıklı açıklamasının, PKK’yı silah bırakma ve kendisini feshetme çağrısı dışındaki en önemli kısmı hiç kuşkusuz şu bölümdü:

“Aşırı milliyetçi savruluşun zorunlu sonucu olan; ayrı ulus-devlet, federasyon, idari özerklik ve kültüralist çözümler, tarihsel toplum sosyolojisine cevap olamamaktadır.”

PKK 1978’de kurulduğunda, dört ülkeye yayılmış olan Kürtler için birleşik, bağımsız ve sosyalist bir devlet kurmayı hedefliyordu. Öcalan zaman içinde örgütün ideolojik ve politik yönelimlerini defalarca değiştirdi, fakat kuruluşundan yaklaşık 50 yıl sonra Kürtler için herhangi bir “idari statü” talep etmiyor olması birbirinden farklı kesimleri şaşırttı.

27 Şubat metninde talep “demokratik toplum” olarak özetlenmişti:

“Kimliklere saygı, kendilerini özgürce ifade edip demokratik anlamda örgütlenmeleri, her kesimin kendilerine esas aldıkları sosyo-ekonomik ve siyasal yapılanmaları ancak demokratik toplum ve siyasal alanın mevcudiyetiyle mümkündür. Cumhuriyetin ikinci yüzyılı ancak demokrasiyle taçlandırıldığında kalıcı ve kardeşçe bir sürekliliğe sahip olabilecektir. Sistem arayışları ve gerçekleştirmeler için demokrasi dışı bir yol yoktur. Olamaz. Demokratik uzlaşma temel yöntemdir.”

Öcalan PKK’nın fesih kongresine yolladığı, kısa süre içinde “Barış ve Demokratik Toplum Manifestosu” başlığıyla dolaşıma sokulan 160 sayfalık metinde hedefin adını “demokratik entegrasyon” olarak koydu.

Öcalan şöyle diyor:

“Entegrasyon, demokratik toplumun, ulus devletle birliğini ifade eder. En doğru tanımı budur. Toplum kendini bir devlet olarak örgütleyip, diğer devlete bağlamıyor. Kendini demokratik toplum olarak, demokratik cumhuriyete entegre ediyor. Entegrasyon aynı zamanda eşitliği de içerir. Demokratik müzakere ile tesis edilir. Entegrasyon demokratik müzakereyi zorunlu kılar. Demokratik müzakere, demokratik toplum ile ulus devletin bütünleşmesini........

© Medyascope