Bugün size deli gibi bağıran birini anlatacağım..

Bazı insanlar vardır, sesini biraz yükseltince haklılık payının da yükseldiğini sanır.

Hani neredeyse megafonla konuşacak, “Sesim yüksek, demek ki ben haklıyım” tabelasını alnına asacak.

Oysa gerçek tam tersidir…

Haklı olan delil gösterir, haksız olan decibel.

Geçen gün bir tartışmaya denk geldim; biri öyle bağırıyor ki, sanırsınız karşısındaki insan değil, sağır bir duvar. Bağırdıkça bağırıyor… İçimden dedim ki:

“Bu adam haklı olsaydı, şimdi çayını yudumluyor olurdu.”

Bağırmak, suçluluk psikolojisinin en gürültülü hâlidir.

Çünkü insan, mantığı zayıfsa sesiyle kuvvet arar.

Sanki sesi yükseldikçe vicdanı susacak.

Sanki karşı taraf geri adım atınca, gerçekler de geri gidecek.

Bazen de bu bağırma hâli, köşeye sıkışan kedinin tırmalaması gibidir.

Köşeye sıkışır, kanıt biter, mantık tükenir… Eh, geriye bir tek........

© Maraş Gündem