Haydi dedim yüreğim, çıkalım bu sokaktan,
Bu şehir taş basıyor artık her adımdan.
Özlemlerime küsmüş duvarlar bile,
Her köşe başı senden bir iz, bir dile.

Yorgunum!
Ama bildiğin yorgunluk değil bu,
İçimde susan bir kalabalık var çünkü.
Sustukça büyüyen, büyüdükçe acıtan...

Sensiz kalan şehir, suskun bir şarkı şimdi.
Ne ezan ferahlatıyor, ne rüzgâr serinletiyor.
Çünkü bazı insanlar gidince,
Güneş doğsa da sabah olmuyor.

Ferdi Zeyrek Anısına...
Ferdi Zeyrek’i tanımak için onunla aynı masada oturmak gerekmezdi.
Sadece bir sokakta yürürken, bir göz göze gelişte anlardınız onun kim olduğunu.
Çünkü Ferdi Başkan, makamdan önce insandı.
Göz hizasında dururdu, yukarıdan bakmazdı.
Tokalaşmak için elini uzatmadan önce kalbini uzatırdı.

Bugün bu satırları........

© Manisa Meydan Gazetesi