Türkiye siyaset sahnesinde milliyetçi, muhafazakar ve dindar kesimlerin rolü, yıllar içinde oldukça karmaşık ve inişli çıkışlı yol izledi. 1980’lerden başlayarak bu gruplar, toplumun önemli parçası haline gelirken, 2000’li yıllarda yaşanan dönüşümle birlikte yepyeni evreye adım attılar.

Bu yazımda, bu tür hareketlerin tarihsel kökenlerinden başlayıp günümüzdeki durumlarına ve geleceğe dair olası senaryolara kadar geniş perspektiften bakmaya çalışacağım. Elbette, süreçte yaşananlar sadece siyasi değil, toplumsal ve kültürel dinamiklerle de iç içe geçmiş durumda.

Siyasal İslamın İlk Kıvılcımı: Milli Görüş ve Erbakan Dönemi

1980 sonrası Türkiye’de siyasal İslam, Milli Görüş hareketiyle kendini göstermeye başladı. Necmettin Erbakan’ın liderliğinde şekillenen hareket, özellikle muhafazakar kesimlerde büyük destek buldu.

1990’larda siyasi arenada etkili olmaya başlayan Milli Görüş, 1997’de yaşanan post-modern darbe ve Erbakan’a getirilen siyaset yasağıyla büyük darbe aldı. Bu dönemde, hareketin ana gövdesinden kopan yeni kadrolar, 2001’de AKP’yi kurarak siyasal İslamın ikinci dönemini başlattılar. Bu ayrılık, sadece parti değişikliği değil, aynı zamanda ideolojik ve stratejik dönüşümün de işaretiydi.

AKP’nin Yükselişi: Demokrasi Söylemi ve Dini Meşruiyetin İnşası

2003’ten itibaren tek başına iktidar olan AKP, demokratik söylemlerle hem iç hem dış politikada kendini kabul ettirdi. Avrupa Birliği üyelik sürecine verdiği önem, Türkiye’nin uluslararası imajını güçlendirdi. Ancak, süreçte AKP’nin siyasal İslam anlayışından uzaklaşıp daha pragmatik ve makyavelist çizgiye kaydığı gözlemlendi.

Parti, dini söylemlerle tabanını korurken, devlet içinde tarikat ve cemaatlere alan açarak dini meşruiyetini pekiştirdi. TÜİK verileri, muhafazakar kesimin siyasi katılımında 2000-2020 arasında belirgin artış olduğunu göstermesi AKP’nin tabanını........

© Küresel İfşa