Έφτασε και πάλι το Πάσχα κι όπως κάθε Πάσχα, η Αθήνα αδειάζει και τα χωριά γεμίζουν, όχι με πρόβατα, αλλά με «Αθηναίους» που ανακαλύπτουν ξαφνικά την αγάπη τους για την παράδοση.

Κάτι που μόνο κακό δεν θα ήταν αν μετά από έναν χρόνο αστικής ζωής, δεν μεταμορφωνότανε σε «ποιμένες», έτοιμους να «βοσκήσουν» οβελίες και να «χορέψουν» υπό τους ήχους του κλαρίνου.

Ήχους που μέχρι πρότινος το μεγαλύτερο ποσοστό της Gen Z θεωρούσε μπανάλ και βουκολικούς. Τελικά, είναι αυτή η επιστροφή μια αυθεντική έκφραση της παράδοσης ή απλώς πρόκειται για μια ετήσια «παράσταση»; Και αν όντως αγαπάμε τα κλαρίνα, γιατί τα κοροϊδεύαμε τόσα χρόνια;

Μεγάλη Πέμπτη, 12:45 και το μποτιλιάρισμα στην εθνική δεν έχει να ζηλέψει σε τίποτα από εκείνο της Κηφισίας σε ώρα αιχμής. Τα αυτοκίνητα γεμάτα με οικογένειες, κουλουράκια, τσάντες, drones και trendy λαμπάδες. Οι οδηγοί με το ένα χέρι στο τιμόνι και το άλλο στο Instagram, αναρτούν story με caption: «Επιτέλους παράδοση ❤️ #villagevibes».

Και κάπου εκεί ξεκινά η ετήσια μεταμόρφωση. Ο τύπος που μέχρι χθες παράγγελλε flat white με αβοκάντο τοστ για brunch, τώρα αισθάνεται σα να φοράει παραδοσιακή φουστανέλα από το Shein και ψάχνει πού θα ακούσει live τον Καλυβιώτη και η παρέα που περνούσε τις Παρασκευές της στο Gazi, τώρα σαρώνει TikTok και Instagram για «το καλύτερο πασχαλινό πανηγύρι με κλαρίνο».

Είναι συγκινητικό, σχεδόν μεταφυσικό, μοιάζει με θαύμα. Αντί να περνάμε το Πάσχα στην Ίμπιζα ή στη Σαντορίνη, πάμε στο χωριό και μάλλον όχι επειδή αγαπήσαμε ξαφνικά την παράδοση…

Μάλλον γιατί είναι πιο φθηνά. Και γιατί το κλαρίνο, εκείνο το παρεξηγημένο όργανο που κάποτε θεωρούσαμε ξεπερασμένο, τώρα έγινε........

© Kouti Pandoras