Μια νέα τάξη πραγμάτων γεννήθηκε μπροστά στα μάτια μας, μόνο που δεν είναι κοινωνική ούτε πολιτική. Είναι αισθητική. Η είδηση δεν είναι πια γεγονός, είναι περιεχόμενο, είναι content που πρέπει να φέρει engagement. Η φυλάκιση της Μουρτζούκου δεν είναι νομικό συμβάν, είναι άλλο ένα επεισόδιο. Το δικαστήριο, σκηνικό. Ο εισαγγελέας, δευτερεύων ρόλος. Η ίδια, πρωταγωνίστρια μιας βίαιης καμπάνιας, θύμα ή ήρωας, ανάλογα με το μοντάζ.

Η αισθητικοποίηση του εγκλεισμού, η αναπαραγωγή screenshots από stories, η μετατροπή ενός ποινικού αδικήματος σε content της ημέρας, αποκαλύπτουν κάτι τρομακτικό, ότι το δράμα έχει εμπορική αξία, αρκεί να χωράει σε κάδρο. Η είδηση κάποτε έψαχνε αλήθεια. Τώρα ψάχνει click. Ο τίτλος είναι πιο σημαντικός από το περιεχόμενο. Το thumbnail πιο πειστικό από την πηγή. Και το TikTok περισσότερο δημοσιογραφικό από τα δελτία ειδήσεων. Κάτι που πλέον μοιάζει λογικό, αφού δεν είναι λίγοι αυτοί που παρακάμπτουν τη σύνταξη και απευθύνονται με stories. Οργή, συγκίνηση, κατάρρευση, αποκαλύψεις, όλα γίνονται hashtags. Κι η είδηση; Μια φράση που γίνεται viral. Δεν έχει σημασία αν είναι ακριβής. Σημασία έχει αν δουλεύει. Η κοινή γνώμη, αντί για θεσμός, γίνεται comment section. Κι η δικαιοσύνη; Περνάει μέσα από την κάμερα του κινητού και δέχεται σχόλια στο αντίστοιχο section.

Από το βίντεο με τα χειροκροτήματα και τα καθημερινά τηλεοπτικά panels, μέχρι τα threads ανάλυσης της προσωπικότητάς της, η υπόθεση Μουρτζούκου απέκτησε ό,τι χρειάζεται για να μετατραπεί σε κανονικό «arc»: κεντρική ηρωίδα, θολό παρελθόν, plot twist, φινάλε με χειροπέδες. Κι όπως σε κάθε σύγχρονο επεισόδιο, το κοινό επιλέγει ρόλο: fan ή hater. Ή και τα δύο, αναλόγως το story. Αυτή η μετατροπή μια τρομακτικής ποινικής πράξης σε θεαματική εμπειρία, δεν είναι απλώς δημοσιογραφική κατάπτωση. Είναι κοινωνικός καθρέφτης. Αντικαθιστούμε την κρίση με το scroll και τη δικαιοσύνη με το share. Η ποινή δεν μετριέται σε έτη κάθειρξης, αλλά σε views. Όπως φάνηκε και με την Πισπιρίγκου πιο πριν.

Η οικονομία του stretched narrative (να παρατείνεις, να απλώνεις, να γεμίζεις με flashback και flashforward, με subplots και ψεύτικες κορυφώσεις) δεν είναι απλώς........

© Kouti Pandoras