Κολυμπώντας στον ωκεανό του διαδικτύου διάβασα αμέτρητα κείμενα σχετικά με την Κρήτη και χρειάστηκε να ακροβατήσω ανάμεσα στην – όχι αδικαιολόγητη – οργή πολλών συντοπιτών μου για το άδικο τσουβάλιασμα και στην τεκμηριωμένη ανάλυση όσων κατορθώνουν να ξεσκαρτάρουν νηφάλια την ιδιομορφία των τοπικών κωδίκων από την καμουφλαρισμένη εγκληματικότητα.

Ο Κώστας Βαξεβάνης στηλίτευσε με αιχμηρό λόγο τη μαφία και τους λεβεντολαλάκες που λυμαίνονται και δυσφημίζουν το νησί και ο θυμόσοφος Μιχάλης Στρατάκης, με τον οποίο τσούγκρισα το ποτήρι της τσικουδιάς κάποτε στην Αγυιά, ήρθε να πει περίπου τα ίδια πράγματα, με κρητική προφορά και κρητική ματιά.

Διαβάστε την ανάρτηση του ακοίμητου σχολιαστή, συγγραφέα και δημοσιογράφου («γραφιάς» δηλώνει ο ίδιος) και ελπίζω να μη χρειαστείτε μεταφραστή για τις άγνωστες λέξεις. Σταθείτε, μη φεύγετε, δεν είναι πολλές, ούτε πολύ άγνωστες:

«Στα Βορίζια, το μακελειό δεν θα γινότανε, αν δεν υπήρχε ανώτερος και ανώτατος συνεργοί, που μαζί με τους κουμπουροφόρους μακελλάρηδες, αποτελούν ένα τρίγωνο ενιαίο και αδιαίρετο.

Η μια γωνιά της τριγωνικής σχέσης είναι αυτοί καθ’ αυτοί οι κουμπουροφόροι, οι μουσαντένιοι καπεταναίοι, οι γιαλαντζί αρχηγοφαμελιάρηδες, που τάχα μου δήθεν δεν σηκώνουνε μύγα στο σπαθί τους, και με ένα “ίντα ξανοίγεις μπρε” ξεθηκαρώνουνε το κουμπούρι.

Η δεύτερη γωνιά, είναι κάποιοι αστυνομικοί, υπεύθυνοι για την αστυνόμευση συγκεκριμένων περιοχών, στις οποίες το κάθε λογής έγκλημα ανθεί και θάλλει, υποτίθεται στα κρυφά, μα που όλοι το κατέχουνε.

Και η τρίτη γωνία, είναι συγκεκριμένοι πολιτικοί, πολιτικάντηδες και κουμανταδόροι απάντων και πασών.

Οι πρώτοι, λοιπόν, κάνουν όσα κατεβάζει η γκλάβα τους, δίχως να περνά από το μυαλό τους μήτε υποψία φόβου. Γιατί ξέρουν πως κανείς δεν θα τους πειράξει, αλλά ακόμα και αν το κάνει ο διάολος και συλληφθούν, δεν πρόκειται να κάτσουν στο........

© Kouti Pandoras