Η πολιτική σκηνή, συχνά, λειτουργεί ως ένα ιδιότυπο «χρηματιστήριο» συναισθημάτων και προσδοκιών, όπου οι πολίτες-επενδυτές ποντάρουν τις ελπίδες τους σε υποσχέσεις και αφηγήματα, για να εισπράξουν στο τέλος απογοητεύσεις. Η αρχή «Αγόρασε στη φήμη, πούλα στην είδηση», που κυριαρχεί στις οικονομικές συναλλαγές, βρίσκει μια ανησυχητική αντανάκλαση στην ελληνική πολιτική πραγματικότητα. Εδώ, οι φήμες για «νέα αρχή», «αναγέννηση» ή «σωτήριες λύσεις» διακινούνται με ταχύτητα, δημιουργώντας ένα κύμα ενθουσιασμού, μια «φούσκα» προσδοκιών που, όμως, σκάει άδοξα μόλις η «είδηση», δηλαδή η σκληρή πραγματικότητα, επιβεβαιωθεί. Αυτή η δυναμική δεν είναι απλώς ένα παιχνίδι εντυπώσεων, αλλά ένα βαθιά παθογενές και σύνθετο φαινόμενο που διαβρώνει την εμπιστοσύνη, απονομιμοποιεί τη διαδικασία και μετατρέπει την πολιτική σε ένα θέαμα ψευδαισθήσεων. Οι πολίτες, κουρασμένοι από τις επαναλαμβανόμενες αποτυχίες των πολιτικών κομμάτων, γίνονται θύματα ενός φαύλου κύκλου, όπου η ελπίδα πωλείται ακριβά και η απογοήτευση παραδίδεται δωρεάν, με κάθε νέα «είδηση» να επιβεβαιώνει την απουσία ουσιαστικής αλλαγής. Η πολιτική, αντί να είναι πεδίο διαλόγου και λύσεων, μετατρέπεται σε μια αρένα όπου οι φήμες είναι το νόμισμα και η απογοήτευση το αναπόφευκτο τίμημα.

Σε ένα τέτοιο πλαίσιο, οι φήμες περί δημιουργίας νέου κόμματος από τον πρώην πρωθυπουργό και πρώην πρόεδρο του ΣΥΡΙΖΑ, Αλέξη Τσίπρα, αναδύονται ως το πλέον πρόσφατο επεισόδιο αυτής της παθολογίας. Η πολιτική αρένα κατακλύζεται από εικασίες για την επιστροφή ή/και στροφή του Τσίπρα, ένα rebranding που φέρεται να στοχεύει στην αναζήτηση νέας πολιτικής ταυτότητας, μακριά από τις σκιές του παρελθόντος. Η γενικότερη αίσθηση ενός κενού ηγεσίας στην κεντροαριστερά, τροφοδοτεί ένα τέτοιο αφήγημα που υπόσχεται ανανέωση και μια νέα δυναμική.

Ωστόσο, αυτή η φημολογία, παρά την έντασή της, δεν είναι παρά μια ακόμη εκδήλωση της ίδιας παλιάς τακτικής: της προσπάθειας να δημιουργηθεί ενθουσιασμός γύρω από ένα ενδεχόμενο, πριν καν αυτό λάβει σάρκα και οστά. Η φήμη της δημιουργίας ενός νέου κόμματος, με την υπόσχεση μιας τρίτης επιλογής ή μιας προοδευτικής διακυβέρνησης, λειτουργεί ως ένα νέο «χρηματιστηριακό προϊόν» στην πολιτική........

© Kouti Pandoras