Είναι αναμενόμενο να χοροπηδάνε προκαταβολικά στη Δεξιά αλλά και στα σύγχρονα (παρα)ποτάμια και μόνο στην σκέψη πως υπάρχει ενδεχόμενο επιστροφής του Αλέξη Τσίπρα στα πολιτικά πράγματα.

Άλλωστε γνωρίζουν πολύ καλά, πως κάτι τέτοιο φαίνεται ότι μπορεί να αλλάξει ριζικά, τις ισορροπίες που διαμορφώθηκαν την τελευταία διετία σε ένα ιδιαιτέρως ρευστοποιημένο πολιτικό σκηνικό που παράγει μαζικά πια, περισσότερη αντι-πολιτική από αυτή που μπορεί ακόμη και η ίδια η κοινωνία να καταναλώσει.

Παραμένει όμως ο Τσίπρας το μεγαλύτερο, το πιο βαρύ πολιτικό “χαρτί” της Αριστεράς (κ του ευρύτερου προοδευτικού-δημοκρατικού χώρου);

Προφανώς παραμένει – τις μασημένες μπιγκ μπάμπολ περί “Κέντρου”, τις αφήνω για όσους λατρεύουν να σκάνε οι τσιχλόφουσκες στο πρόσωπό τους.

Παρεμπιπτόντως όμως, στο εξής καλό θα ήταν να τις αφήσουν και ο Τσίπρας και οι τριγύρω του – κι όχι γιατί χαλάνε τα δόντια. Δοκιμάστηκε άλλωστε στο πρόσφατο παρελθόν η συνταγή της σαγήνης του «κέντρου», αλλά ούτε καλά πήγε και την ίδια ώρα το «κέντρο»........

© Kouti Pandoras