Dün de dedim ya... Zordur bayramlarda yazmak. Günlük olaylardan söz etmek istemezsiniz ama “geçmiş” de özlem demektir.

Yine de kaçamazsınız geçmişten, geçmişinizden!

Sizi bilmem ama benim aklıma “torpil” gelir bayram deyince...

Ama AKP’lilerin, MHP’lilerin bildiği “torpil”e benzemez bu...

Onların “torpil”i sinsidir.

Gizlice yapılır.

Birini kollarken başkasının canını yakar o torpiller...

Bizimki ise delikanlı işidir.

Yakarsın fitilin ucunu, gürültüsü bin metreden duyulur.

Kimsenin de burnunu bile kanatmaz!

★★★

Çatapat gelir bir de aklıma, bayram deyince...

Kız kovalayan, maytap, mantar tabancası gelir...

Bakkallarda satılırdı hepsi...

Her gün top oynadığımız alana kurulan atlı karıncayı, pamuk helvayı da unutmamak gerek... Onlar da birer bayram klasiğidir.

Telaşla çalınan kapılar, kapıda el öpmek ve şeker almak için bekleşen çocuklar gelir.

★★★

Bir de “o” gelir...

Bayram için şifon kumaştan özel dikilmiş pileli eteğini ve fırfırlı gömleğini giyinmiş, boncuk gözleriyle ışıl ışıl bakmaktadır.

Yaşınız yedi, bilemediniz sekizdir.

İçinizde bir şeyler olduğunu hissedersiniz ama ne olduğunu bilemezsiniz.

“Canaaaan dikkat et düşme kızım” diye seslenir pencereden annesi; “Dizlerin daha yeni iyileşiyor!”

★★★

Diyorlar ki, “Bayramların eski tadı tuzu kalmadı.”

İyi de kim yaptı?

Kim aldı tüm bunları elimizden?

Neymiş, torpil, kız kovalayan, çatapat, maytap, mantar tabancası tehlikeliymiş...

Benim çocukluğumda; on milyon velettik en azından... Hepimiz oynadık bunlarla.

Kaç kişiyi öldürdük,........

© Korkusuz