Eskiden iletişim daha yavaştı ama sanki daha düzgündü. Birine mektup yazardın, kelimeleri seçer, düşünür, özenirdin. Telefon açarken bile iki kere düşünürdün. Şimdi bir mesaj yazmak saniyeler sürüyor. Bir yorum bırakmak bir tuşa basmak kadar kolay. Ama işte tam da bu kolaylık, nezaketin kapısını sessizce kapattı.

Artık insanlar ekranda başka birine dönüşüyor. Normal hayatta yüzüne söylemeyeceği bir sözü sosyal medyada rahatlıkla yazabiliyor. Çünkü orada yüz yok, mimik yok, ses tonu yok… Dolayısıyla vicdan da devre dışı kalıyor.

Dijital dünya sanki kişisel sorumlulukları azaltan bir alan hâline geldi.
Birine kaba bir yorum yazıyorsun; 10 saniye sonra unutuyorsun.
Bir mesajı görmezden geliyorsun; karşı tarafın nasıl hissettiğini düşünmüyorsun.
Bir tartışmada tüm hırçınlığını döküyorsun; çünkü “nasıl olsa ekran var” diyorsun.

Peki sorun ne?
Sorun çok basit: Ekranın arkasında hâlâ bir insan var ama biz bunu unuttuk.

Hız, iletişimi tüketti. Bir mesajı okurken bile sabırsızlandığımız bir........

© Kıbrıs Postası