Kimi zaman bir tarih gelir, hafızalar titrer. İnsan kalbi, bir milletin yaşadığı acıyı sezebilir. 27 Mayıs da öyle bir gündür; ne sadece bir ihtilalin tarihi, ne yalnızca bir idamın ayak sesleri... Daha derin, daha kesif bir yankıdır: Ders alınmamış bir çığlık.

Türkiye 1950’li yıllar, çok partili hayata geçişin getirdiği umutla başlamıştı. Halk sandıkla iktidar değiştirmiş, tek parti dönemi geride kalmıştı. Ancak yeni iktidar –Demokrat Parti– zamanla muhalefete kulaklarını kapattı. Basın özgürlüğü daraldı, üniversiteler sindirildi, Meclis tahammülsüzleşti. İktidar, gücün sarhoşluğuna kapılırken, muhalefet de bazen sorumlu siyaset yerine gerilimi körükledi. Ve ordu –her zaman olduğu gibi– bu karmaşanın gölgesinde beklemeye başladı.

Hiçbir siyasi iktidar masum değildir. Demokrat Parti de değildi. Ama hiçbir........

© Kıbrıs Postası