Bu topraklardan göç beni her zaman derinden üzmüştür. Göçle ilgili yazılarımı toplasam, kalın bir kitap olur. Göç konusu açıldı mı, “Vatana küsmek, anaya küsmektir… Helal olsun buna neden olanlara!” derim. 9 Temmuz 2002’de yine göçle alakalı bir yazı yazmıştım. Gelin birlikte okuyalım.

***

Uzun süre yurtdışında yaşayanlarla sohbete bayılırım. Onlar hem buraların dününü bilirler hem de dünyayı. Kıyas yapmak için dağarcıkları ağzına kadar doludur.

Kıbrıslı Türklerin en karakteristik yanlarından biri en dramatik konuları bile anlatırken espri katmaya becermeleridir.

Tümer Mimi, Avustralya’dan sürekli elektronik posta aldığım okurlardan biri. Yüz yüze hiç görüşmüşlüğümüz, tanışıklığımız yok.

Dün (8 Temmuz 2002) öğleden sonra Tümer Mimi’nin Kıbrıs’ta olduğunu öğrendim. Görüşme istemimi seslendirdim. Anında ulaştılar. “Bir çeyreğe kadar oradayım” dediğini söylediler, beklemeye başladım. Gerçekten bir çeyrek sonra kapıdan içeri girdi. Kıbrıs’ın sıcağına başında Avustralya şapkası ve kısa pantolonu ile savaş veriyor.

Günlük yazmaya başlayınca fark ettim. İster gazete isterse internetten okuyanlarla günlük iletişiminiz oluşur. Bu iletişim yüz yüze gelinmese de yüz yüze gelinmiş gibi bir iletişim sıcaklığı yaratır. Tümer Mimi ile de öyle oldu.

“Bir kimlik kartı çıkarmaya kalktım anamdan emdiğim süt burnumdan geldi” dedikten sonra ilk raund şikayetini seslendirmeye devam etti:

“1974 Harekâtı’na 17 yaşında bir........

© Kıbrıs Gazetesi