Ekonomide işler yolunda gitmiyor.
Evet manşet enflasyon düşme eğilimine girdi. Ancak unutmayalım ki hala çok yüksek seviyede.
IMF 221 ülkenin enflasyon verilerini yayımlıyor. Biz bu sıralamada sekizinciyiz.
İsmini dahi duymadığınız ülkelerin enflasyonu bizden düşük.
Unutmayalım ki Türkiye’nin temel ihtiyacı yapısal reformları içeren bir “istikrar programıdır.”
1994 ve 2021 krizlerinden sonra hazırlanan istikrar programlarıyla bir öykü yazılmıştı.
İktisadi aktörler bu hikayelere inandırılmıştı.
Sonuç olarak enflasyon hızla düşürülmüş ve yüksek oranlı büyüme hızlarına ulaşılmıştı.
Ya bugün?
Gelin bir bakalım.

ENFLASYON VE FAİZ İLİŞKİSİ

Ders kitabı derki “enflasyon neden faiz sonuçtur.”
Yetkililer yıllardır bu gerçekliğin tersine bir şey deniyor.
Sonuç doğal olarak yüksek enflasyon oluyor.
İktidarın hikayesi olan bir istikrar programı olmadığından, tek araç olarak Merkez Bankasının parasal sıkılaştırma programı kalıyor.
Bankanın başlıca aracı da faiz artırımıdır.
Enflasyon bir türlü düşürülemediğinden, faizler yüksek seviyelerde seyrediyor.
İş dünyası, çalışan, çalışmayan ve emekli kim olursa olsun herkes ekonomiden şikayetçidir.
Takibe düşen krediler ve iflaslar dramatik biçimde artıyor.
Örneğin İSO Başkanı “sanayiciler olarak takatimizin kalmadığını herkes bilsin” diyor. (16/5/2025)
Başkana göre takatlerini kesen unsur ise “son faiz artırımı ve ek parasal sıkılaşma önlemleridir.”
Hatırlatayım.
19 Mart İBB operasyonu olmasaydı son faiz artırımı yerine, faiz indirimi olacaktı.
MÜSİAD Başkanı’na göre ise “19 Mart sürecinin ekonomiye etkisi ‘hıçkırık ya da öksürük’ kadarmış.” (30/5/2025)
Tekrar hatırlatayım.
19 Mart süreci olmasaydı faizler indirilecek ve TCMB 55 milyar dolar rezerv yakmayacaktı.
Başkan faize de değinmiş ve demiş ki “artık o kadar para sıkılığına ihtiyaç olmadığı için biraz daha gevşeterek, reel sektöre farklı alanlarda can suyu katacak hareketlere girilmesi gerektiğini düşünüyorum.”
Hıçkırık ve öksürük nerede kaldı peki?
İş dünyasının son dönemde bir diğer şikâyeti ise asgari........

© Karar