Günümüzün en can yakıcı sorunlarından birisi de genç işsizlerdir.

İktidarın nicel büyüklükleri sevdiğini artık öğrendik.

Eğitim deyince akıllarına okul binası, sağlık deyince hastane, hukuk deyince adalet sarayı ve cezaevi geliyor.

İktidarın işbaşına geldiği 2002 yılında Türkiye’de 76 üniversite vardı. Bu sayı şimdilerde 209.

Evet, Türkiye’de yüksek öğrenime katılım artmaktadır.

Ancak ufak bir sorunumuz var, üniversiteli gençler iş bulamıyorlar.

Yetkililer bu durumu “gençler iş beğenmiyor” şeklinde açıklıyorlar.

Mesleki deformasyon olsa gerek, alışveriş yaparken çalışanlara eğitim durumlarını soruyorum. Başta marketlerdeki kasiyerler olmak üzere, o kadar çok işyerindeki satış görevlisi üniversite mezunu ki anlatamam.

Üniversite mezunları inşaatlarda amelelik ve moto kuryelik yapıyorlar.

Öğrencilerime ara ara ve üzülerek, mezun olduğunuzda çalışmak ne kadar ücret talep edersiniz diye soruyorum.

İki ila üç asgari ücret seviyesini işaret ediyorlar.

Ben işe başlarken asgari ücretin ne kadar olduğunu bilmezdim.

Ülkede asgari ücret ortalama ücret oldu.

Yetkililer bu işte terslik mi var diye soracaklarına, “gençler iş beğenmiyor” ve/veya ücret sorunu konusunda “şükretsinler, sabretsinler” şeklinde açıklamaklar yapıyorlar.

Gençler neden iş beğenmiyorlar diye sormak akıllarına bile gelmiyor sanki.

O zaman gelin biz soralım ve de cevaplayalım.

Nasıl mı?

Başlayalım.

NE EĞİTİMDE NE DE İŞTE OLANLAR

Genç işsizlik, istihdam, eğitim veya öğretimde olmayan (NEET) gençlerin, ilgili yaş grubundaki toplam genç sayısına oranı şeklinde ölçülmektedir.

Eğitimdeki gençler, yarı zamanlı veya tam zamanlı eğitime katılanları içermektedir. Ancak resmi olmayan eğitimde ve çok kısa süreli eğitim faaliyetlerinde bulunanları hariç tutmaktadır.

Ne istihdamda ne de eğitim veya öğretimde olmayan gençler, sosyal olarak dışlanma riski altındadır.

İş bulamama, yetersiz mesleki yönlendirme ve yüksek beklentiler, gençlerde özgüven kaybı, depresyon ve geleceğe dair karamsarlık da........

© Karar