Gemilere anlam yüklemek, yalnızca mitlerin, efsanelerin ya da denizcilik tarihinin işi değildir. Bazen bir teknenin adı, taşıdığı kadar taşıyamadığı şeyleri de fısıldar. “Madleen” bu anlamda sıradan bir yelkenli değil. Tesadüfi olamayacak kadar dolgun bir çağrışımı var. Zira bu ad, Gazze’nin ilk ve tek kadın balıkçısı olan Madleen Kollab’a ait. Babasını kaybettikten sonra ailesini doyurmak için denize açılan, abluka altında küçük teknesiyle direnen, “Abluka kalksa Gazze’den gider misin?” sorusuna “Hayır, burası benim evim” diye yanıt veren bir genç kadının adı.

İşte onun adıyla yola çıkan yelkenli, yalnızca un, ilaç ya da içme suyu taşımıyordu. Aslında en ağır yükü; dünya kamuoyunun kaçtığı utancı, gölgeye sığınanların korkularını ve siyasetin makbul sinsiliğini, menfaatçiliğini sırtlanmıştı. O yelkenli, sadece Gazze’ye değil, tüm insanlığa bir yüzleşme teklifi taşıyordu.

Madleen, uluslararası sularda İsrail tarafından zorla durduruldu. Gemidekiler gözaltına alındı, yardım yüküne el konuldu. Bu bir askeri operasyon değil, doğrudan hakikate karşı girişilmiş bir müdahaleydi. Çünkü bu gemi limana değil, dünyaya bu sessizliği, bu görmezden gelme alçaklığını göstermeye gidiyordu.

Ancak bu korkunun kaynağı yalnızca İsrail değil. Onu seyreden, ses çıkaramayan, ticareti devam ettiren, çıkarı bozulmasın diye yüzünü başka yöne çeviren herkesin payı var bu durduruluşta...

Yine de bazıları, kimileri tebriği değil, karalamayı seçti. “Şov” dediler, “PR çalışması”, “duygu sömürüsü”, “vicdan turizmi” diyen bile oldu. Çünkü kendi konfor alanlarından asla çıkamayanlar, başka birinin cesaretini her zaman bir tehdit olarak görür. Bir tekneye yüklenen onur, kendi kıyılarında açığa çıkan utancı görünür kıldığı için, savunmaya geçtiler. Kimi bir kadının şort giymesine takıldı, kimi Greta’nın küreselcilerle anıldığına. Hangi mazereti seçerlerse seçsinler, özünde rahatsız oldukları şey........

© Karar