Pilea çiçeğine Çin Para Çiçeği ismini de koymuşlar nedense. İlkin pek anlam veremiyorsunuz bu yavru fil kulaklı bitkiye hangi sebeple bu ismin verildiğine. Sonra, onun yerini sevip yavaş yavaş kendi içinde gönenip adeta bir iç koloni ruhuyla büyüdüğünü görünce anlıyorsunuz. Hele soğan erkeği gibi tohum direkleri çıkarıp kendi dibinden pıtrak pıtrak can bulduğuna şahitlik ettiğinizde aranız daha bir sıkı fıkı oluveriyor. Haydi gel, bak ben kendimi kendi içimde doğurup çoğalttım bir parçamı saksımdan ayır başka saksıya koy. Göreceksin bir süre sonra o da aynısını yapacak. Damarlarını bir duygu efekti gibi saklayan büyüdükçe yeşilin doygun maneviyatına bürünün yapraklar göz kadar gönül de doyurur bizde. Sonra da düşünürsünüz bu çiçeğin yarınında hep geçmişi barınır. Tıpkı hayatın geleceğinde dünün dokusunun yaşaması gibi olup biter her şey. İnsana buradan bir pay bir işaret düşer gibidir. Hayat zaten bir sürekli çağrışımlar silsilesidir.

Pilea’ya ‘para çiçeği’ ünvanını layık bulanlar içten içe bir çoğalma, zenginleşme imasında da bulunurlar belli ki. Hatta para parayı çeker cinsinden bir görüş bile köklendirirler. Halk zihin kumaşını hangi iplikle ve ne tür desenle dokuyacağını bilir. Lakin, dünyamızın gidişinde de Pilea’nın huyuna benzer bir kötücül çoğalma nicedir almış başını gidiyor. Bitkiler, hayvanlar kendi tabiatları........

© Karar