İnsanın imtihanı kadar felaketi güç ve parayladır. Ne para ne de güç insana mutlak huzur getirir. Para yapaydır, güç, geçici ve aldatıcı. Hatta zehirleyici. Çok para ve gerektiğinden fazla güç başkalarının hakkının elinden alınması demektir. İş yapmak uğruna makul gereklilikten öte işlevi olmayan para gibi modern zamanlarda hayatın akışını belli bir düzene koymak adını halktan geçici süreliğine emanet alınmış sembolik güç sayılan iktidar, çizgiden taştığında felaketin tomurcukları patlamaya başlar. Paraya ve güce tapıp onu saklı itikatlarla yüceltmek bir yeni zaman rahatsızlığı değil. İnsanın kadim ve kolay tedavi olmaz yanı. Tabiatta bulunmadığı halde diğer varlıklara- uluslara karşı ayrıcalık iddiasında bulunan insanın- toplumların bu uğurda yaptıkları hiç şaşırtıcı değil. Çünkü parasız ve herhangi bir güce dayanmaksızın yapılabilecek her işin doğasında mutlak özgürlük ve yaratıcı akıl vardır. Para ve güç yaratıcılık gerektirmediği gibi çoğunlukla akıl dışıdır ve özgürlük diye bir dert taşımaz. Zaten her ikisinin de ilk elde özgürlüğe diş bilemeleri sebepsiz değildir. Paraya ve güce hükmeden, onu yerli yerine koyabilen özgürdür, ister birey olsun isterse toplum. Yücelişin bam telidir özgürlük.

Her devirde olduğu gibi günümüzde de para ve gücün görüntüsü kadar manevra kabiliyeti çok değişti. Hatta dünyayı bu iki yanlış kaynak şekillendirdi. Klasik devletler de para ve güç kullanıyordu fakat ‘adalet’ ve ‘hukuk’ gibi idealleri yüceltiyorlardı. En........

© Karar