Siyasetin pratiği çok konuşmak ve çoğu kez de olmayanı olmuş gibi göstermek olabilir. Sürekli propaganda hali ve tabanın diline her zaman partisini müdafaa edeceği malumatlar vermek kolay bir siyaset biçimi haline gelmiş de olabilir. Anlaşılmaz bir şey değil; icraat, tutarlılık ve sahici işler azalınca yerine hamaset ve slogan gelir oturur.

Gerçekte ise hem dış cephenin hem de iç cephenin, ortak dayanışma duygusu ve ortak faydayı gözetilerek şekillenmesinin değişmez kuralları vardır. Demekle olmaz, icaplarını yerine getirmek şarttır.

Türkiye, bulunduğu bölge öteden beri sahip olduğu coğrafi/askeri konum ve hem Avrupa hem de Ortadoğu ile coğrafi bağları nedeniyle her zaman dış cephe denkleminde rol sahibi olmuştur. Bazen küçük bazen büyük ama Türkiye’nin adı her krizde bir şekilde listededir. Özellikle bölgesel çatışmalarda.

Ne var ki İsrail’in Gazze’de sürdürmekte olduğu katliam, devamında Lübnan’da yapıp ettikleri ve son olarak da İran’a saldırısında Ankara’nın önleyici yahut yatıştırıcı bir etkisi olamadı. Kimin etkisi var ki, diye sorulabilir ama unutmayalım ki İsrail saldırganlığı Türkiye’de her zaman bir numaralı gündem maddesidir ve iktidar da gündemin böyle olmasını özellikle istemektedir. Dolayısıyla, “Bölgede bizden........

© Karar