Müthiş bir utanç içindeyim, iki milyon insan ABD destekli haydut İsrail devletinin soykırımına uğruyor ama insanlığın ölümü karşısında kimsenin sesi çıkmıyor.

Gazze’de çocukları, kadınları katleden ve her geçen gün daha da azgınlaşan haydutlar sürüsü aynı zamanda içimizdeki insanlığı da öldürüyor.

Batı başkentlerinde Gazze için, küçücük bedenleri bombalarla parçalanan çocuklar için sokaklara çıkan yüzbinlerce vicdanlı insanlar da olmasa alnımızdaki utancın kirine ayna tutan bir tek kişi bile çıkmayacak.

Gazzeli çocuklar için ağlayan İsveçli annenin gözyaşlarını görünce insanlığımdan ve Müslümanlığımdan utandım. Protestoya katılan annenin şu sözleri hala kulaklarımda: “Biraz önce çocuğumun karnını doyurup öyle geldim, Gazze’deki anne ne yapsın, bebeğinin karnını doyuracak gıda yok, üstelik de bombalar yağıyor, belki birazdan bebeğini kaybedecek…”

Bu nasıl bir vicdan yoksunluğudur ki Gazze’de açlıktan, susuzluktan ve ilaçsızlıktan kırılan bir halkın yaşadığı trajediyi görebilecek kadar bile yüreği olmayan bir Batı dünyası ve insanlıktan nasibi kesilmiş bir İslam dünyası var.

Anladık, Amerika’dan Avrupa’ya, Türkiye dahil Müslüman dünyada hiç kimse, insanlık katili bu haydutlara karşı tek kelimelik bir itirazda bile bulunmayacak.

Öyle anlaşılıyor ki haydutları sadece seyretmekten hiçbirimiz mutsuz değiliz… Haksızlık etmeyelim, insani felaket karşısında biraz hüzünleniyoruz, katile lanet ediyoruz, sonra da bolca nutuk........

© Karar