İki gündür kendimi eski Türkiye ile yeni Türkiye arasındaki en temel farkı düşünürken yakalıyorum sürekli.

Sebebi şu:

Cumartesi gecesi geç vakitte, “eski Türkiye”den arkadaşım Mehmet Ali Bayar bana “Süreyya Serdengeçti öldü diye bir şey duydum, doğru mu?” diye sormuş.

Ben soruyu ancak pazar sabahı 05.30’da uyandığımda gördüm, o saatte henüz haberleri kontrol etmemiştim, bilmiyordum Serdengeçti’nin öldüğünü. Ama birkaç dakika sonra öğrendim, evet maalesef Süreyya Serdengeçti’yi kaybetmiştik.

Üç yıldır kanser tedavisi görüyordu, sonunda vücudu bu yüke dayanamamış, hastanede hayatını kaybetmişti.

İtiraf edeyim, Serdengeçti ile en son herhalde üç veya dört yıl önce karşılaşmış, ayak üstü hasret gidermeye çalışmıştık. Birkaç yıl önce de yazdığım bir yazı için beni aramış, yaptığım bilgi yanlışlarını düzeltmişti. Yıllardır pek temasım yoktu.

Ama onun ölümü, beni aldı en sonunda eski Türkiye ile yeni Türkiye arasındaki farkları düşünmeye zorladı.

Baştan söyleyeyim: Süreyya Serdengeçti, her bakımdan bugün adına “Yeni Türkiye” denen ve esasen bir durum olmaktan çok bir zihniyet olan şeylerin tam tersiydi. Hatta anti-teziydi.

Tanımak onuruna ulaştığım çok sayıda olağanüstü bürokrat-teknokrattan biriydi. Vatan sevgisi, devlet sevgisi ve şuuru her zaman kendi kişisel siyasi görüşlerinden önce gelen, mütevazılığın ve görevini yaptı diye alkış beklememenin ama görevini iyi yapmadığı zaman eleştirilere açık, hesap vermeye açık olmanın cisimleşmiş haliydi.

Yeni Türkiye zihniyeti, basitçe işini yaptı diye övgü bekleyen, kimse yapmazsa kendi övgüsünü kendisi yapan, altında çalışan insanların bütün iyi işlerine sahip çıkıp işler aksadığı zaman suçu başkalarına atmakta bir an tereddüt etmeyen, hiçbir biçimde hesap vermeyen, sigaya çekilmeye şiddetle (evet kelimenin sözlük anlamı olan şiddetle) karşılık veren bir şey.

Süreyya Serdengeçti bunların tam tersiydi.

Düşünün, sadece üç yılda Türkiye’de enflasyonu tek........

© Karar