Suç anlayışımız çarpıklaştı. Kimlik anlayışımız da.

İktidar sevmediklerine yıllarca terörist, terörle iş birlikçisi, en azından teröriste yakın diye saldırdı. Şu anda bile çok sayıda insanı bu gerekçelerle hapiste tutuyor.

Kimliğimiz de anayasamız da devletimiz de değersizleştirildi. Bu hâle gelince mesela Türk’e hakaret etmek, anayasayı ciddiye almamak; bunlar değil suç şöyle dursun, kabahat olmaktan çıktı. Anayasa değişmeden değişmiş gibi davranmak, devlet organlarını çalışmaz hâle getirmek her gün yapılan eğlencelikler muamelesi gördü.

Anayasayı neredeyse ihale kanunu kadar sık değiştirmekle kalmadık, öyle bir baskı altına aldık ki anayasa değişmeden onu ihlâl etmek öğünülerek yapılacak bir kabadayılık hâline geldi: Kırmızıda durmayız!

SAKARYA’DA SAVAŞSIZ TÜRKİYE

Bu keşmekeş içinde suç kavramı da ortadan kalktı. Tek suç kaldı geriye: Terör! Terörist! Teröriste yardımcı! Teröriste yakın! Terörist sevici… Demlenenler! Hâlbuki yalnız terör değil, teröristin Türk devletini yok etme hedefi de suçtur. Hani devleti, millî egemenliği yıkmak serbesttir. Yeter ki terör kullanmasın. Yoksa bütün değerleri çiğneyebilir, çünkü bizim değerimiz yoktur.

Tek suça inmişti bütün bir devlet felsefesi: Terör. Ve şimdi terör de tatile çıkıyor. Ortada kalıverdik. Hapishanelerin kapılarını ardına kadar açıp ne kadar mahpus varsa serbest bırakmak zorundayız. Bırakmayalım mı?

Yoksa siz terörsüz Türkiye’ye karşı mısınız?

“Terörsüz Türkiye!” Acaba bu sloganı bulana kadar çok mu düşündüler? Acaba kendileri mi buldu yoksa........

© Karar