Türkiye’de çeyrek asırdır muhafazakar mütedeyyin kesimin temsilcileri iktidarda. Ama bu kesim sanki hâlâ muhalefetteymiş gibi davranıyor, çünkü galiba öyle hissediyor.

“Bedenlerimiz iktidarda ama ruhlarımız muhalif” gibi ikili bir pozisyon…

Böyle ilginç bir kolektif psikolojinin yardımıyla, hem iktidar olmanın imkanlarını hem de muhalefette olmanın avantajlarını aynı anda kullanabilme şansı veriyor kimilerine bu ikili pozisyon.

Bu sayede iktidar olarak ülkedeki tüm olumlu gelişmeleri sahiplenebiliyorsunuz. Muhalefet şapkanızla da başarısızlıkları muhayyel bir iktidarın hesabına yazmanız mümkün oluyor.

Diyelim ki ekonomide sıkıntılar yaşanıyor, bunun sorumluluğunu üstlenecek değilsiniz. Çünkü siz bir yandan iktidarsınız ama bir yandan da sisteme muhalifsiniz. Yanlışların arkasında ülkedeki ve dünyadaki egemen “sistem” var. Onun için milletin daha da yoksullaşmasına yol açan sizin politikalarınız değil, birtakım “iç ve dış güçlerin operasyonları”dır.

Gelgelelim, hatalı ekonomi politikaları yüzünden mesela, paranızın değer kaybetmesini “kur saldırısı” diye faili meçhul bir komplo olarak görmek yönetenlerin kabahatini örtmeye yarar ama aynı zamanda iktidarın muktedir olmadığını kabul etmeyi de gerektirir

Benzer şekilde “Şehit cenazelerinde muhalif siyasetçilerin protesto edilmesi” gibi dışarıdan bakıldığında fazlasıyla tuhaf görünen birtakım tablolar aslında bir kesimin iktidarda olduğu halde kendisini yine de muhalefette hissediyor olmasının sonucuydu.

Oysa askere, polise, yargıya, medyaya, sermayeye, yani ülkedeki bütün güçlere hükmeden bir iktidarın aslında muktedir olmadığını düşünmek akla uygun görünmüyor.

Belki de şöyle bir açıklaması var bu durumun: İktidar olmak sorumluluk duygusu demek. Hakkı, hukuku, adaleti sağlamak için kapsayıcı kucaklayıcı olmak demek.

O sorumluluğu yüklenmemek için mi........

© Karar