Siyasi tarihimiz pek çok saldırıya sahne olmuştur.

İsmet İnönü’ye, bir saldırgan, tabancasından bir biri ardına üç kurşun yağdırmıştı (21 Şubat 1964).

Süleyman Demirel, biri 13 Mayıs 1975, diğeri 18 Mayıs 1996 tarihlerinde olmak üzere, birden fazla saldırıya muhatap olmuştu.

Turgut Özal, ölümle yüz yüze geldiği bir suikast girişimine uğramıştı (19 Haziran 1998).

Kemal Kılıçdaroğlu’nun Çubuklu’da linç edilmesine ramak kalmıştı (21 Nisan 2019).

En son, CHP lideri Özgür Özel de önceki gün (4 Mayıs 2025) saldırıyla karşılaştı.

Bülent Ecevit’in, İzmir’de, Çiğli Havaalanında, ‘iyi saate olsunlar operasyonu’ listesine yazılan silahlı bir öldürme girişimine maruz kalmasını, atılan kurşunun onu sıyırarak geçip heyetinden Ahmet İsvan’a saplanmasını da bu listeye eklemek gerekiyor (29 Mayıs 1977).

Hiçbiri ölümle sonuçlanmadığı için üzerlerinde fazlaca duyulmamıştı; bu sonuncusu da bir süre sonra unutulmaya terk edilecektir.

Umarım öyle olmaz.

Suikast veya saldırı girişimleri siyasi kavgaların şiddetlendiği dönemlere rast geliyor. Tarafların birbirleri hakkında kullandıkları dil, sert ifadeler ortamı geriyor ve zemini ortalığı karıştırmak isteyeceklere uygun hale getiriyor.

Birileri durumdan vazife çıkarıp kendiliğinden harekete geçtiği veya ‘iyi saatte olsunlar’ denilenlerin devrede olduğu eylemlerin illa ölümcül olması gerekmeyebilir.

‘İyi saatte olsunlar’ devreye girip iyi bildikleri metodlarla zihni karışıkları ölümle........

© Karar