Bizim okul, İstanbul’un göbeğinde. Tarih, doğa, deniz, gökyüzü be daha birçok güzellikle iç içe. İstanbul şartlarına göre herkesin ulaşmak isteyip ulaşamadığı çok şey var. Bahçemize envai kuşlar konar. Şakımaları Berlin Flarmoni’yi aratmıyor. Bahar gelince renga renk çiçekler, rahiya kokuları, rüzgar esintileri, yaprak hışırtıları, göğün aydınlığı, şehirde olmanın eminliği, okumanın aydınlığı, kuş cıvıltıları öğrenci cıvıltılarına karışır ve cennetten bir köşe.

Okulumuz proje okulu. Öğrencilerimiz öp başına koy misali. Aklı başında, merhameti göğsünde kurşun gibi taşıyan çocuklar. Şair Cahit Zarifoğlu’nun tabiriyle “ite çakala karşı yarin kapısında" duracak kadar da cengaverler.

Gün görmüş aile çocukları. Selamı, kelamı, sözü sükutu, teşekkürü özürü, saygıyı sevgiyi, bölüşüp paylaşmayı, tutup kaldırmayı, açı açıkta kalana yardım etmeyi… Hasılı insan olmanın birçok erdemi, dalilanlılık mayalarında var. Dikensiz gül olmazı da sizler eklemişsiniz. Kanatmadan sevgi yurduna adım atılmaz.

Ülkelerini sever, öğretmenlerini sayar, darda düşen arkadaşlarına el uzatırlar. Azınlıkta olsa sosyal hayattan kendilerini koparıp ders çalışma mağarasına kendini hapsedenler yok değil. Lakin ekseriyeti zıpkın gibi. Derslerinde dünyaya kafa tutacak kadar sozumluluk bilmenin yanında, sosyal hattatta da eğlenip kahkahalarını dünyaya bırakmaktan kendilerini mahrum etmezler. Oturup memleket meselelerinden, sanat spora kadar birçok meseleyi medeniyet çıtasında konuşabilirsiniz.........

© Karar