Terörsüz Türkiye hedefi gibi 40 yıllık bir rüya, böyle şenliksiz mi gerçekleşecekti?

30 kişilik ilk PKK'lı grup, dün Süleymaniye'de silahlarını bırakıp yaktı.

Tarihi bir eşik daha aşıldı, yaşasın!

Çok çektiğimiz, acı bedeller ödediğimiz terörden, bölünme korkusundan, kardeş kavgasından kurtuluyoruz.

Ocaklara ateş düşmeyecek, analar artık ağlamayacak.

Üstümüzden kaldırdığı yüke bakın. Bundan daha büyük rahatlama ne olabilir?

Coşkuyla karşılanacak bir gelişmeydi.

Yine de sokağa taşan kitlesel bir sevinç, bir heyecan dalgası uyandırmadı.

CHP'nin kurultay davası kadar bile halkın gündemine yansımaz mı?

Özgür Özel'in performansını, CHP belediyelerine operasyonları, tutuklu başkanların ne zaman çıkacağını soranlara daha çok rastlıyordum.

Terörsüz Türkiye süreci, başından beri o derece ilgi odağı olmadı.

İlgisizlikten değildir elbette. Pek konuşmadan, sessiz ve sakince sonucu bekliyor sanki millet.

Dün silahların yakıldığı bir fragman izledik, milletin istifi yine bozulmadı. Tezahürat, sevinç gösterileri yok. Neden?

PKK'nın bu silah bırakma töreni sadece bir iyi niyet gösterisiydi, sembolikti, arkasının nasıl geleceği belli değil, diye mi?........

© Karar