Çok partili hayata geçeli 75 yıl oldu.

Bu süreye iki açık darbe, bir muhtıra, bir post modern darbe, bir darbe girişimi sığdı.

Bunlar demokrasinin açık yıkım girişimi idi.

Bunun yanında Ak Parti’nin yüzde 47 oy alarak seçildiği ve iktidar olduğu dönemde önce bir e- muhtıraya (2007), ardından kapatma davasına (2008) hedef olduğu günler yaşandı. Belli ki bir güç devreye giriyor ve Asker’i ya da Yargı’yı kullanarak halk iradesine karşı müdahale cür’etini sergileyebiliyordu.

Demokrasinin kırılganlığı dediğim şey bu idi.

Çok partili hayata geçilmiş olmasına rağmen darbeler bir “Türkiye gerçeği” idi. Ama darbenin ötesinde MGK ve Yargı gibi kurumlar üzerinden de demokrasiyi inkıtaa uğratmak mümkündü. Buralarda bizzat normal süreçlerin siyasetçileri, hatta kendileri bu kırılganlıklardan darbe yemiş olan siyasetçileri rol almaktaydı. (Demirel’in 28 Şubat sürecinde MGK’yı devreye sokması gibi)

Benim epey zaman önce “İslâm eksenli” dediğim siyaset gözaltındaydı, benzeri biçimde “Kürt siyasi hareketleri” gözaltındaydı. Onlara karşı ant-i demokratik uygulamalar, demokrasinin “hazım hanesi” içinde mütalaa edilirdi. Evet ant-i demokratik uygulamalardı ama, “Türkiye’ye özgü demokrasi standardı” içinde birilerini dövmek, saf dışı bırakmak da standardı zorlamazdı!

75 yıl sonra bugün….

Açık, örtülü darbelerden, hukuksuzluklardan ders alınabilecek bir süre geçtikten sonra bugün…

“İslâm eksenli” mi, “muhafazakâr demokrat” mı, ya da yeni tanımlamayla “otokrat” mı, ne diyeceğimi bilemediğim bir siyasi kadronun 23’üncü iktidar yılını yaşıyoruz.

Evet, epeyce bir badireyi atlattılar ve bugün iktidarlarının gücü nerede ise tartışılmaz halde.

Ne yapıyorlar?

Bunca yılın yaralı demokrasisini tedavi yolunda adımlar mı........

© Karar