Bugün iktidar, “başarısız” olsunlar diye seçildikleri andan itibaren CHP Belediyelerini cezalandırıyor. Ucuz faizle bulunan kredileri onaylanıp serbest bırakmıyor. On iki Avrupa ülkesinden büyük halkın seçtiği İstanbul Büyükşehir Belediye Başkanı içeri atılıyor. Suç isnat edebilmek için “gizli, gizlenmiş” tanıklar uyduruluyor, birinci, ikinci, üçüncü, dördüncü, beşinci dalga operasyonlar düzenleniyor… Suçlu gösterebilmek için “yalanla inşa edilen iftiraların” hiçbirisine delil bulup uyduramıyorlar, tüm iddiaları asılsız ve askıda kalıyor. Türlü çeşitli vaatlerle itirafçılar yaratılıyor. Adalet, hukuk, özgür iradenin dışına taşınıyor. Belediyelerin işleri yürümüyor. Olan vatandaşa oluyor, oy veren de oy vermeyen de cezalandırılıyor. İlginç olan, oy verenlerden kimse ağızını açıp “bizim ne günahımız var” demiyor. Sopa gibi kullanılan yargı “namuslu, doğru, dürüst, ahlaklı” insanların başına iniyor, ailelerini parçalıyor.

Belediye başkanları görevden alınıyor, yerlerine kayyımlar atanıyor. Seçmenin hakkı, yani milli irade gasp ediliyor. Bu, aynı zamanda hem anayasal hem de demokratik haklar ve özgürlükler suçudur. Ne kadar yadsınırsa yadsınsın dünya tanık oluyor, olan biteni de tarih yazıyor.

Bunlar neden yapılmaktadır?

Hakem milletse, milletin dediği olursa, seçilemediğini, kazanamadığını, kaybettiğini kabul edeceksin ve çekileceksin. Seçimle gelen, seçimle gider. Demokrasinin gereği de budur. “Demokrasiyle gelirim, ama demokrasiyle gitmem” diyorsan, bu rejimi çıkmaza sokmaktır, rejimi işlemez hale getirmektir. Bu da insanları antidemokratik yollara itmekten başka bir işe yaramaz. Bu yöntemle millet -demokrasinin işlemeyişinden ötürü- 60’lı, 70’li, 80’li yıllarda çok ağır bedeller ödedi, etkileri hala silinmedi-bedellerin daha ağırını öder. Bir kısım siyasi insan ve genç........

© Karadeniz'de sonnokta