Yüzyılların üretim-yaratım ve daha güzel yaşama savaşımı, öncelikle el-kol, fiziki ve biyolojik yani bedensel güce dayalı olarak süregeldi. Kuşkusuz bu bedensel gücün kumanda merkezi Beyin’di. -Beynin yürekle uyum ve birlikteliği başka bir yazı konusu ki Yürek’e haksızlık edip küçümseyemem, yok sayamam- İnsanlığın bilinen geçmişine/tarihine bakıldığında bu “et parçası” dudak uçuklatan buluşlarıyla ve toplumsal devinimlerle, çağlar yıkıp çağlar açan, insanlığı yücelten değerleriyle, devrimleriyle hiç de öyle küçük bir et parçası olmadığını kanıtlamış olmalı, ısrarla anlamak istemeyenlere de.
“İlkel Toplum” diye tanımlanan ilk komünal yaşamda ve daha sonraları insanlık adına büyük toplumsal devrimler olan ve her biri sonraki sistem/düzen tarafından daha güzel olacak savıyla yıkılan, günümüzde de vahşi kapitalizm/emperyalizm diye tanımlanan ve insanlık için yeni bir çığır açacak olan ama kuşkusuz son evre olmayacak bir oluşum/yaratım süreci yaşanmakta. Bunun temel çıkış noktası insan beyninin kendisi, emsalsiz gücü ve kuşkusuz tarihsel deneyim ve birikimlerdir. Bilimsel ve kültürel gelişme, teknolojik gelişmeyle hız kazanırken günümüzde çok çok daha hızlı bir teknik-bilişim-iletişim dönemiyle ve de “yapay zekâ” gibi yarın ne olacağı kestirilemeyen bir “acayiplik” sarmalına uyum sağlamaya ve yol almaya çalışıyoruz.
Kimi zaman “akıl”, kimi zaman “zekâ” diye de adlandırılan, süreç içerisinde yeti ve yeteneklerin de çok belirleyici olduğu saptanan potansiyel bir güç; ucu açık, yaratım becerisi aslında sınırsız. Bugün biz insanoğlu gelinen düzey ya da tanıklığımız oranında ancak sorgulayabiliyoruz bu beyni ve gücünü. Yarın için net bir öngörüde bulunmak olanaksız.
Bu arada insan beynini araçsallaştırarak kötü söz sayılabilecek, olumsuz göndermeler de yaygın. Örneğin, küçümsemek ve çoğu zaman hakaret için sıkça kullanılan “beyinsiz”, “beyni yıkanmış”, “beynini kiraya vermiş” dahası “satılmış beyin” yargıları günümüzde sık kullanılmakta. Beynini........

© Karadeniz'de sonnokta