1979’un ikinci yarısında Süleyman Demirel iktidarı, memleketteki çalışma düzenini yenilemek ister. Bunun nedeni bakanı Turgut Özal’ın Amerika’dan ithal ettiği neoliberal çalışma politikalarıdır. Bu plana göre devletin sahip olduğu kurumlarda maaşlar azaltılacak, kurumların karlılığı esas hale getirilecektir. Cumhuriyetten çok daha önce İzmirli iş adamları tarafından İzmirliler için kurulmuş olan Tariş kooperatifi, incir, zeytin, üzüm, pamuk işinden o kadar güzel paralar kazanıyordur ki, neoliberal olmayan bir kafayla kurulmuş bir kooperatif olarak bu kazandığı parayı çalışanlarına üleştiriyordur. Çalışanlar yine İzmirliler, İzmir köylüleridir. Bu maaş düşürme işini kabul etmezler. Üstelik neredeyse yüz yıllık düzen olan, işten emekli olan çalışanın yerine onun çocuğunun getirilmesi işi de iktidar tarafından iptal edilmek istenmektedir. Tarişliler ve tabii ki bağlı oldukları sendikalar bu görüşe direnirler.

Hal böyleyken, 22 Ocak 1980’de Tariş binalarından hala kimin yaptığı bilinmeyen bir şekilde Çiğlik İplik ve Üzüm işletmeleri Pamukyağı ve Zeytinyağı........

© İz Gazete