Gecenin köründe ölümüne kovalanmış, defalarca bıçaklanmış. Güvenlik kamerası görüntülerinde ustabaşı peşinden koşuyor, Eyüp Can Güner kaçıyor. Dönercide servis elemanıymış. Yatağında mışıl mışıl uyuması gereken saatte can pazarında… Fotoğrafına bakabildiniz mi?

İşin gerçeği, ben gözlerimi kaçırdım. Bazen bir çocuk işçinin kavruk yüzünden, sitemkâr bakışından gelip ansızın yoklar işte böyle ölüm, kalbim sıkıştı. İlk olmadığını, son da olmayacağını bilmekten öte bir şey geçemedi o an aklımdan. 12 yaşında bir çocuk aslında neler yapar? Oyun oynar, yaramazlık yapar, hayaller kurar, illaki büyümek ister. Hasbelkader büyürse ne olur? Dünyanın herhangi bir yerinde o veya bu sebeple bir çocuk öldürüldüğünde, ‘insan olarak’ bundan kendini sorumlu hisseder, hissetmelidir.

12 Haziran Dünya Çocuk İşçiliği ile Mücadele günüydü. Türkiye’de ise 2025’i ‘aile yılı’ ilan etmek yerine çocuk işçiliği ile mücadele yılı haline getirmenin önemi vurgulanıp İşçi Sağlığı ve İş Güvenliği Meclisi tarafından mücadele çağrısı yapılmıştı. Çünkü 2024 yılında tam 71 çocuk işçi cinayeti meydana geldi ve bu rakam bugüne kadar kaydedilenlerin en yükseğiydi. Yani işler günbegün kötüleşirken alınmayan önlemler sonucunda çocuklar, ölüme........

© İz Gazete