Ortadoğu ülkelerinde de siyasetçi halkın beklentilerini dile getirir, bunun içinde “avanta dağıtımı” da vardır. Sonuçta iktidar olunca yapılanlar vaatlerden tamamen farklı olabilmektedir.

Avrupa ve Orta Doğu arasındaki bu farkı halkın eğitim düzeyine bir başka deyişle bilinç düzeyine indirgemek yeterli olmaz, halkın satın alma gücü, yani gelir düzeyi de bunda etkendir. Parası olanlar siyasetçinin söylemine daha dikkatli yaklaşır, yoksul olanlar ise vaatlerdeki olası kazancın yarattığı umuttan etkilenir.

Özetle, siyasete halkın yaşam düzeyi ve iktidardan beklentilerine göre siyasi söylem ve vaatler doğal olarak değişiklik gösterir. Bu durum demokratik seçimli ülkeler için geçerli. “Tek adam” rejimlerinde halka verilen küçük olanaklar, vaatler yeterli olur. Sözgelimi Yemen’de benzin, mazot neredeyse bedava düzeydedir, Türkmenistan’da devlet başkanı, reis ne derse o olur, orada doğal gaz bedavadır.

Demokratik seçimli ülkelerde iktidar olma mücadelesi yapanların yanında, onlara destek olan ve iktidar olma durumunda gelirini artırmak isteyenler de vardır. Bir başka deyişle, iktidardan nemalananlar ile iktidar olmak isteyenlerin arkasındaki nemalanmayı bekleyenler var. Türkiye’de ve Amerika’da 2000’den önce sanayicilerin siyasete girmeleri hoş karşılanmazdı. Sanayicinin hedefi üretim ve satış. Oysa son dönemlerde sanayicilerin bir........

© İz Gazete