Değerli okurlarım,

İnsan gerçekten tuhaf bir varlıktır. Olur olmaz ısrar etmeyi çok severiz. Bir şeyi ne kadar çok istersek de o şey çoğu zaman o kadar çok uzaklaşır bizden. Sanki hayat, “Sen ne kadar bastırırsan ben de o kadar gecikir” diye gizli bir yasayla çalışır. Bizse bu yasayı görmezden gelip ısrar eder, bastırır ya da zorlarız. Bir kapıyı durmadan çalmak gibi düşünelim. Kapı açılmazsa ya tokmağa zarar veririz ya da kendimize.

İşte mutluluğu da ne yazık ki hayatın içinde böyle bir hedefe dönüştürürüz kendimizce. Mutlu olmam gerekiyor da gerekiyor. Hep bir şeyleri elde edince mutlu olacağımızı sanarız, ısrar eder eder eder dururuz. Oysa hayat, bizi mutlu edeceğini düşündüğümüz hedefin peşinden ısrarla koştururken yol üzerindeki güzellikleri de tek tek siler önümüzden. Hiç farkında olmadan o güzelliklerin üstünden atlar da geçeriz, basıp da gideriz. Gözlerimiz yalnızca hedefteyken, kalbimizin görme yetisini de........

© İstiklal