Ah nerede o eski bayramlar. Efendim eskiden böyle miydi? Ramazan ayı başladığında; oruç ibadetimizi yerine getirdiğimiz ilk gün bizi yaklaşık olarak 30 gün sonra idrak edeceğimiz ramazan bayramının telaşı sarardı. Bir yandan oruçlar tutulurken diğer yandan, bayram temizlikleri yapılır, elbiseler, ayakkabılar alınır diğer taraftan bayramın ikramlıkları tasarlanır, başta kabristanlar olmak üzere ziyaret edileceklerin listeleri tutulur, misafir çocuklarına verilecek mendiller ve harçlıklar tamamlanır, şekeri, çikolatası, kolonyası, tatlısı tuzlusu, olmaz ise olmazı el alması en az 40 kat diye de belirtilen ev baklavası arife gününden hazır edilirdi…

Ramazan ayı nihayete erip, ramazan bayramını yaşadıktan belirli bir süre sonra hazırlıklar Kurban Bayramı için başlardı. Kurban bayramı ramazan bayramından biraz daha fazla ritüeli içinde barındıran bir özelliğe sahipti. Kurban bayramı için Yaradanın herkesin imkanı dahilinde farz ibadeti olan kurbanını kesmesine dair emri vardı şüphesiz. Hal böyle olunca kurban bayramı öncesi kendine farz olan, imkanı kurbanlık alıp kesmeye yetecek kimseler kurbanlarını temin etme uğraşına giriyorlardı. Herkes bütçesine göre küçükbaş, büyükbaş kurbanlığını hazır ediyordu. Bayram arifesinde ev temizlikleri, rutin alışverişler, ikramlıklar, mendiller, harçlıklar, ziyaret listeleri yineleniyordu. Bunlara ilave incitmeden, Allah rızası gözetilerek kurban paylaşılacak hanelerde konu komşu desteği ile belirleniyordu. Bir de evde ki tencere, kazan cinsinden mutfak malzemesi kontrol ediliyor, bıçaklar bileye gidiyor, küçükbaş kurbanın gözünü bağlamak için mendil de hazır bulunduruluyordu. Kurbanlıklar çocuklara arkadaş oluyor; bayram sabahı yaşanacak olan durum ebeveynler tarafından bayram yaklaşırken çocuklara kurbanın farz olduğu için kurban edildiği noktasında........

© İstiklal