İlk damla, küçük Damla'nın burnuna düştü. İkinci damla ellerini sımsıkı tutan annesinin omzuna. Üçüncü damla ise kaldırıma. 4-5 derken artık yağmur iyice hızlanmıştı. Sanki uzun zamandır bulutta hapsolmuşlarcasına. Özgürce dans ederek yeryüzüne süzülüyorlardı çığlıklar atarak. Ama bir tuhaflık vardı. Onlar neşeyle indikçe yeryüzüne insanlar onlardan kaçıyor sağa sola koşturuyorlardı. Elinde şemsiyeleri olanlar hızlı bir şekilde açıp yağmur tanelerinden korunmaya çalışıyorlardı. Onlardan saklanmak için sığınabilecekleri bir yerler arıyorlardı. Şaşırdı yağmur damlaları. Neden bizden korkup kaçıyorlar, sağa sola koşuşturuyorlar? Biz size zarar vermiyoruz, aksine size iyi geliyoruz diye bağırdılar. Ama herkes kaçmaya devam etti. Bir süre sonra kimse kalmadı ortalıkta, öyle........

© İstiklal