Dünya’da anlaşılması, anlatılması, açıklanması ve tam olarak bilinmesi en zor kavram ve konuların başında ruh ve onun mahiyeti gelir.

Zaten bu hususta şu ayet ve hadis her şeyi açıklıyor.

“Sana ruh hakkında soru sorarlar. De ki: “Ruh rabbimin emrindendir ve size pek az bilgi verilmiştir.” (İsra Suresi, 85)

Abdullah b. Mesut (ra) anlatıyor:

Ben Medine’de Peygamber’le birlikte bir tarladaydık. O, hurma dalından bir değneğe dayanıyordu. O sırada birkaç Yahudi’ye rastladı. Onların bazısı, ‘ona ruhu sorun” derken, bazısı da, ‘Hayır, bunu sormayın, olur ki hoşunuza gitmeyecek bir cevap verir’ dediler. Derken kalkıp geldiler ve “Yâ Eba’l-Kâsım! Bize ruhtan bahset!” dediler. Bunun üzerine Resûlullah (asm) bir müddet bekledi. Ben, o esnada kendisine vahiy geldiğini fark ettim. Bu yüzden vahiy tamamlanıncaya kadar biraz geriye çekildim. Nihayet Resûlullah, “Sana ruhu sorarlar. De ki, ruh, Rabbimin emrindendir...” (el-İsrâ: 17, 85) ayetini okudu. (Buhârî, İ’tisâm, 3)

Evet durum bundan ibarettir. Ruh hakkında insana çok fazla ilim verilmemiştir. Bunu baştan böyle bilelim.

Çok az bilgiyle ruh hakkında birkaç kelam eylemek istiyorum.

Ruh içimizde duyduğumuz bir sestir. Bu ses bizi nereye çağırır? Evet, ruh “bir ses” olduğu için çağırır. O ses, yani ruhumuzun sesi bizi nereye çağırır? Bu soru üzerinde düşündüm.

Ruh bizi, “hep güzelliğe, hep iyiliğe, hep doğruluğa ve hep barış ile mutluluğa çağırır.”

Bir de şu gerçektir. Ruh, Allah’tandır. Bu ayet-i kerime’de açıkça beyan edilmiştir. “Bir zamanlar Rabbin meleklere buyurdu: ‘Ben kuru çamurdan, biçimlendirilmiş balçıktan bir insan yaratmayı diledim. Hilkatini tamamlayıp da ruhumdan üflediğim zaman ona hemen secde edin!’ Bütün melekler derhal secde ettiler.” (Hicr Suresi, 28-29)

Ruhumuzun hep güzelliğe, hep iyiliğe, hep........

© İstiklal