Geçen yıl bir okulda mülakat jürisinde yer alan eski bir dostum, bana şöyle bir sahne anlattı:
“Mülakata gelen aday öğretmen, alanında yüksek lisans yapmış, yabancı dili çok iyi, uluslararası projelerde görev almış, üstelik bir eğitim dergisinde düzenli yazılar kaleme alıyordu. Mülakatın sonunda idarecilerden biri kulağıma eğilip şöyle dedi: ‘Bu arkadaş fazla dolu. Biz bunu mutlu edemeyiz. Kurum kültürümüzle uyumlu olmaz.” Duyduğumda önce sustum. Sonra içimi bir soru kemirmeye başladı: Gerçekten de biz eğitimi taşıyacak insanları mı arıyoruz, yoksa sadece sistemi fazla sarsmayacak, kolay yönlendirilecek isimleri mi?

Son yıllarda özellikle özel okullarda ve bazı resmi kurumlarda gözle görülür bir yönelim var:
Donanımlı, tecrübeli, kendini yetiştirmiş öğretmen ve yöneticilere karşı mesafeli bir duruş.
Sorgulayan, geliştiren, teklif getiren, kalite çıtasını yükselten kişiler değil;
uyum sağlayan, fazla konuşmayan, sadakat ve esneklik gösteren bireyler tercih ediliyor.
Ve bu tablo düşündürücü.

Deneyim mi, Düşük Maliyet mi?

Birçok okul yöneticisi ve........

© İstiklal