Benim oğlum açlıktan öldü.

Evet, açlıktan.

Yani bir şey yemediği için.
Yani bu yüzyılda, bu teknolojide, bu kadar konuşan dünyanın ortasında…
Açlıktan.

Susmadım.
Saklamadım.
Söylüyorum işte:
Benim oğlum öldü…
Ve siz, sadece izlediniz.

Ey dünya liderleri…
Ey ekran başında ağzı dolu “insanlık” diyerek konuşanlar…
Ey “endişeliyiz” deyip sonra bana bisade kahve diyenler…

Benim oğlum açlıktan öldü.
Siz o sırada ne yapıyordunuz?

Twitter'da bir şey mi paylaştınız?
Fransız kahvesiyle sabah mı yaptınız?
Yoksa "bu akşam hangi diziyi izlesem" mi dediniz?

Bay Trump

Senin roketlerinle vuruldu bizim fırın.
Ekmek almaya çıktığımız o yokuş, şimdi mezar oldu bize.

Sen "insan hakları" dedin.
Biz insan olmayı unuttuk.

Çocuğumun öldüğü çadırın üzerinde senin ülkenin gönderdiği tank geçti.
Ve sen hâlâ konuşuyorsun: "Ateşkes iyi olur."

Sus!

Oğlum artık........

© Internethaber