Çölden geçtim, derindi masallar, sonsuz ufuklarda Üsküdar, Adalar.

Bambaşka iklimler, zamandan münezzeh, senden ve benden.

Seller vardı, yangınlar, ekonomik krizler, radyoaktif deneyler, kodlar.

Cezbe kesiliyordu serap, ihtilâller yedi kişilik bir hisse, aşk yücelerde.

Ümmü Gülsüm bitti denen sahneden yeni bir hayat bahşediyordu perdeye.

Yangında kurtarılacaklar listesinin imameti, Şehrazad’ın külleri.

Maslow piramidinin olmazsa olmazı Şehriyâr’a adanmış kurbanlar…

Şiir zaten teslimiyet, bıçak kemiğe dayanmış, mucizeler kana kana su.

Göğün masalı ey, ilm-i siyasetle yaşama tutunan kadın, Şehrazad.

Seni acıya çeviren felsefenin ruhu için mistik bir sözdü ÂH.

Be ikinci basamak, olağanüstü ne varsa evrende hepsi aşk, niyaz.

Mehlika Sultan’a âşık yedi genç değil sadece güneş de secdede.

Ezber bozan sözlerim kayıp korsan, fitne fücur taş kesilme, hep efsane.

Safran sarısında ölüme tebessüm provası, uğurla uyanan lâcivert ihtişam.

Teşhis, yarısı imiş tedavinin, masallar yaralara ısırgan otu,........

© İnsaniyet