Ümmet olarak aynı ihlasla duysa idik her yaranın acısını bugün böyle mi olurduk acaba?

Adım adım kutsallara uzanırken küffar eli.

Sessiz kaldığın,

Engelleyemediğin,

İşgaline göz yumduğun

Her gönül bir Kudüs değil mi?

Kendi coğrafyanda hatta kendi yörüngende yaşanan zulmü engellemeden Kudüs’ü kurtaramazsın sen.

Tesiri de olmaz ihlası olmayan tepkinin

Zulüm bizdense ben bizden değilim diyen bir Rachell Corrie vicdanı lazım herkese

Bir de ümmet bilinci…

O zaman güneş yeniden doğar tüm mazlum coğrafyalara.

Bugün gözümüzün önünde çocuklarıyla genci yaşlısıyla bir topluluğun soykırımını izliyor ve bir şey yapamıyoruz. Acı duyuyor (en azından acı duyabiliyoruz şükürler olsun), kahroluyor, ah ediyor ama durduramıyoruz bu zulmü. Bu zülüm yeni değildi elbet ancak şiddeti arttı belki de biz, zamanında gerekli tepkileri veremeyip gerekli eylemleri yapamadığımız için.

Peki ne yapalım diyoruz zaman zaman kendimize, birbirimize?

Ya da bu soruyla........

© İnsaniyet