Beşeriyetin ilki, varlığının mayasıydın ey Resul.

Âdem’e Cennetin kapısında göründün, nurunla yol gösterdin.

Sonra o nur nesiller boyu nebilerle taşındı.

571’de vücud kazandı.

Üsvey-i hasene olarak doğmuştu.

Kâinat tanımış ve alkışlamıştı bu nuru.

Ve sesler duyuldu:

’Hoş geldin ey Kâinatın Efendisi !’

Bu ses kıyamete kadar susmadı, susmayacak.

Zira bu ses sustu mu kâinat susacak.

Doldur bizim gönüllerimizi rahmete çağrınla Ey Allah’ın Elçisi

Coştur bizim kalplerimizi merhamete davetinle Ey Nebi.

Bütün güzelliklerin zirvesini gösterdin insanlığa.

Rahmet senden yansıdı, şefkat senden, merhamet senden.

Sen ay misali, ashabın yıldızların idi.

Ebu Bekir’le yansıdı âleme........

© İnsaniyet