Aslında bu yazının başlığı ‘Bir Şubat Gerçeği’ idi. Ben değiştirdim sonra.

Dikkat dikkat! Dağlara düşen karın yüreklere düşme ihtimali vardır. Mevsim itibarıyla herkesin yüreğini koruyacak önlemleri alması rica olunur. Ahir zaman mevsimlerinin sağı solu belli olmamaktadır. Herkesin, vicdanının sesini dinlemesi ve ona göre hareket etmesi sonsuzluk bakımından önem arz etmektedir. Yüreğinizi üşütmemeniz ve dondurmamanız gerekmektedir. Eğer yüreklerinizi üşütür ve dondurursanız, bu sizin yapıp ettiğinizdendir.

Hayret etti adam. Böyle anons olur muydu? Şehir yeri değil mi, demek ihtiyaç duyulmuş, dedi.

Pastel duvarlara bakarak ilerledi adam. Gri bir zemin üzerinde siyah harflerle “Müdür Yardımcısı” yazan tabelayı görünce duraksadı. Tabela, kapı pervazının sol tarafında ve göz hizasındaydı. Unvanının altında falanca diye yazmaktaydı. Kapının hemen önündeki tavanda bütün koridoru gören yuvarlak, koyu kırmızı renkte bir kamera cihazı asılıydı.

Meleklerin sonsuzluğa ayarlı kamerası ise görülmüyordu. Mekân ve zaman fark etmeksizin her yerde ve her saniye kayıt yapıyordu. Meleklerin kamerası orada da mevcuttu. Varlığı, derin vicdan sahibi insanlarca anlaşılabiliyordu ancak.

– Günaydın müdür bey, müsaade var mı?

Müdür yardımcısının masasının bir kenarına bırakılmış, az........

© İnsaniyet